Limonun anavatanının Hindistan’ın doğu Himalaya bölgesi olduğu tahmin edilmektedir. Limonun ağaç kavununun melezi olduğu düşünülmektedir. Limon ağaçları, laymlardan sonra turunçgil tür ve çeşitleri içerisinde düşük sıcaklıklara en hassas olanıdır. Ticari limonların dağılışı ve başlıca üretim alanları en düşük sıcaklıkları -4˚C’nin üstünde olan yarı kurak ve kurak subtropik bölgeler arasında sınırlıdır. Limon genellikle kuzey ve güney yarım kürenin subtropik iklim bölgelerinde yetiştirilen bir türdür.

Ülkemizde ılıman iklime sahip bütün memleketlerde, kültür şekilleri yetiştirilen yaprak dökmeyen, uçucu yağ taşıyan bu küçük ağaçların meyveleridir, ülkemizde çok sevilir.Ege ve Akdeniz gibi bölgelerde neredeyse her evin bahçesinde bir limon ağacı bulunur. En çok bilinen narenciye türlerinden biridir.Ülkemizde turunçgil üretimimizin %20’ sini limonlar oluşturur.

Her derde deva, küçük vitamin deposu limon; ilaç yerine kullanıldığı gibi, kadınları güzelleştirmek için de kullanılıyor. Limon, astıma ve mide rahatsızlıklarına da iyi geliyor.Sarı, oval, bir ucu kabarık limonun görünüşü çekici olduğu kadar da karakteristiktir. Ancak hepimiz limonu hoş dış görünüşü uğruna değil, hemen her derde deva ekşi, asitli suyu için alırız.Limonun ekşiliği, dildeki tat gözeneklerini uyarıp tükürük salgılanmasını artırır.Birkaç damla limon suyu, yiyeceklerden sayısız tat nüansları algılamamızı sağlar. Yediğimiz hemen her yiyecekte, çok az miktarlarda da olsa limon asidi bulunur; aksi takdirde, o yiyecekleri tatsız, yavan olarak algılarız. Limon suyu ya da limon kabuğunun tadı;sebzelerin, et ve tatlıların lezzetini güçlendirir.